وقتی نشسته اید، وضیعت قرار گرفتن اندام های مختلف بدن تان و شیوه ی نشستن شما نشان می دهد که تا چه اندازه به گوینده و سخنانش علاقه دارید. وقتی به سمت کسی اندکی خم می شوید، مانند این است که به او می گویید: “حرف های تو برای من جالبه. تو با نیروی مغناطیسی مرا به سوی خودت جذب می کنی.” وقتی از کسی فاصله می گیرید، مانند این است که به او می گویید: “از حرف های تو خسته می شم. ترجیح می دم به جای صحبت کردن با تو به کارهای دیگه ای بپردازم که برایم جالب ترن.”
در گفتگو سعی کنید کل بدن تان به سمت کسی باشد که با شما صحبت می کند. این حالت را به منزله ی یکی از قانون های تاثیرگذاری در نظر بگیرید. اگر یک پای خود را روی پای دیگر قرار می گیرد به سمت شخصی باشد که مشغول صحبت کردن است. دستان تان را از هم باز نگه دارید و هنگام صحبت کردن از حرکت دست های خود برای تاکید کردن بر سخنان تان استفاده کنید. با به کارگیری این شیوه ها تصویر واضح و روشنی از پذیرش داشتن و گشاده رویی را می آفرینید.
وقتی می ایستید، حفظ فاصله ی مناسب بین خودتان و شخص دیگر درگیر در گفتگو نیز اهمیت دارد. برای این که پی ببرید چه فاصله ای مناسب است؛ توجه کنید، وقتی دیگران بیش از حد به شما نزدیک می شوند یا از شما فاصله می گیرند، چه واکنشی نشان می دهید. سپس، آنچه را یاد گرفته اید برای حفظ فاصله ی خود با دیگران نیز به کار ببرید.