اقرار خبر دادن جازم به حقی است که برای خبر دهنده الزام آور است یاخبر دادن به چیزی است که حقی یا حکمی علیه خبردهنده به دنبال می آورد و یا خبر دادن از نفی حقی است، از او یا نظیر آن؛ مانند آن کسی که بگوید تو از من فلان مبلغ می خواهی، نزد من یا بر ذمّه ی من فلان چیز هست یا، آن چه در دست دارم از فلانی است یا، جنایتی به فلانی کردم یا، دزدی یا زنا کردم یا، مانند آنچه مستلزم قصاص یا حد شرعی است یا، من به فلان حقی ندادم و یا، آنچه فلان تباه کرده از من نیست و آنچه بدین شباهت دارد، به هر زبانی که باشد، مقبر در اقرار جزم است به معنی عدم تردید. و اگر بگوید گمان می کنم یا احتمال می د هم که از من فلان مبلغ می خواهی این قول، اقرار نیست.
شارع مقدس اسلام به منظور حفظ حقوق اشخاص و انتظام امور در دادرسی های قضایی، اعم از حقوقی و کیفری و تحقق دادرسی عادلانه، قاعده اقرار العقلا را وضع نموده است. از احکام ضروری اسلام این است که وقتی شخصی برخرد خود اقرار به امری نمود، اقرارش نافذ است و آنچه را که به آن اقرار کرده، عهده دار آن خواهد بود.