بهرهوری عبارت است از به حداکثر رساندن استفاده از منابع، نیروی انسانی و تمهیدات به طریق علمی به منظور کاهش هزینهها و رضایت کارکنان، مدیران و مصرف کنندگان (محب علی، ۱۳۸۱). تعاریف دیگر، بهرهورینیروی انسانی را حداکثر استفاده مناسب از نیروی انسانی به منظور حرکت در جهت اهداف سازمان با کمترین زمان و حداقل هزینه داشتهاند. اساس دیدگاه سازمان بهرهوری ملی ایران، بهرهوری یک نگرش عقلانی به کار و زندگی است. این مشابه یک فرهنگ بوده که هدف آن هوشمندانه تر کردن فعالیتها برای یک زندگی بهتر و متعالی است. بهرهوری عبارت است به دست آوردن حداکثر سود ممکن از نیروی کار، توان، استعداد و مهارت نیروی انسانی، زمین، ماشین، پول، تجهیزات زمان، مکان و … به منظور ارتقاء رفاه جامعه، به گونه ای که افزایش آن به عنوان یک ضرورت، در جهت ارتقاء سطح زندگی انسانها و ساختن اجتماعی همواره مد نظر صاحبنظران سیاست، مدیریت و اقتصاد قرار دارد (پوستی، ۱۳۷۱).
سازمان بین المللی کار بهرهوری را چنین تعریف کرد است:
“بهرهوری عبارتست از نسبت ساده به یکی از عوامل تولید از زمین، سرمایه، نیروی کار و مدیریت”، در این تعریف «مدیریت» به طور ویژه یکی از عوامل تولید در نظر گرفته شده است.نسبت تولید به هر کدام از این عوامل معیاری برای سنجش بهرهوری محسوب میشود. در اطلاعیه تشکیل مرکز بهرهوری ژاپن در سال ۱۹۵۵ در ارتباط با بهبود بهرهوری چنین بیان شده است :
حداکثر استفاده از منابع فیزیکی، نیروی انسانی و سایر عوامل به روشهای علمی به طوری که بهبود بهرهوری به کاهش هزینه تولید، گسترش بازارها، افزایش اشتغال و بالا رفتن سطح زندگی همه آحاد ملت، منجر شود.
از دید مرکز بهرهوری ژاپن، بهرهوری یک اولویت و انتخاب ملی است که منجر به افزایش رفاه اجتماعی و کاهش فقر می گردد. مرکز بهرهوری ژاپن از زمان تأسیسش در سال ۱۹۵۵ نهضت ملی افزایش بهرهوری در این کشور را تحت سه اصل رهنمون ساز به جلو هدایت نموده که عبارتند از: افزایش اشتغال، همکاری بین نیروی کار و مدیریت و توزیع عادلانه و برابر ثمرههای بهبود بهرهوریدر میان مدیریت، نیروی کار و مصرف کنندگان (سلطانی، ۱۳۸۱) .