مديريت تكنولوژي نقشي اساسي در خلق و حفظ قدرت رقابتي در عرصه جهاني بازي مي كند. فعاليتهاي مديريت تكنولوژي را مي توان در سطح ملي، بين المللي ،يا سطح كلان يا در سطح شركتها يا سطح فردي انجام داد. در سطح كلان، كشورها مي بايد؛
سابقاً، مزيت رقابت ملي بر وجود و بهره وري مؤثر از مواد خام، نيروي كار،حمل و نقل و منابع سرمايه تأكيد و تمركز مي كرد كه البته امروزه هنوز هم اين عوامل مهم هستند اما كشورهاي صنعتي اكنون دارند از مزيت بهره برداري از دانش براي خلق تكنولوژي پيشرفته كه به آنها در حفظ برتري رقابتي كمك مي كند، منتفع مي شوند. اما درعين حال بهبودهاي صورت گرفته در تكنولوژي ارتباطات و حمل و نقل دنيا را كوچكتر كرده است. و انتقال سريع تكنولوژي ميان كشورها را ميسر ساخته است و بدين وسيله شكاف گسترده ي تكنولوژيك ميان كشورها كم شده است. اين شرايط در حال تغيير دنيا و محيط در حال تغيير و پوياي تجارت مشخص مي سازد كه مزيت رقابتي به شكل روزافزون به استعداد و مهارت ما در مديريت تكنولوژي و اقدامات و نوآوريهاي تكنولوژيك وابسته شده است.
كميته مهندسي آكادمي ملي مهندسي[۱] بعنوان يك شركت بين المللي باين نتيجه رسيده است كه توان يك اقدام فني در يك كشور به عوامل زير وابسته است:
[۱] National Academy of Engineering s Committee on Engineering