توسعه پايدار شهري

تغيير تراکم و کاربري اراضي شهري جهت رفع نياز هاي اساسي مردم در زمينه مسکن، حمل و نقل، فراغت و غيره به گونه اي که شهر از نظر زيست محيطي قابل سکونت و زندگي و از نظر اقتصادي قابل دوام و از نظر اجتماعي داراي برابري باشد به نحوي که تغييرات تکنولوژيکي و صنعتي شهر ها، ملازم و همراه با ايجاد اشتغال، تامين مسکن و حفظ محيط زيستي مناسب باشد.

فرآيندي است که در آن سياست هاي اقتصادي، مالي، تجاري، انرژي، کشاورزي، صنعت و ساير سياست ها به نحوي طراحي مي شوند که موجب توسعه اي است که از لحاظ اقتصادي، اجتماعي و اکولوژيکي پايدار مي باشد و مفهوم آن انجام سرمايه گذاري به قدر کافي در زمينه آموزش، بهداشت، جمعيت و انرژي است به طوري که بدهي اجتماعي براي نسل هاي آينده به وجود نيايد. آموزه هايي درباره ي اکولوژي مي تواند و بايد در روندهاي اقتصادي به کار گرفته شود که شامل ايده هاي استراتژي حفاظت محيط جهاني و ايجاد محيطي منطقي است که در آن ادعاي توسعه به منظور پيشبرد کيفيت (همه) جنبه هاي حيات مورد چالش و آزمايش قرار مي گيرد.