نقش منابع هوشمند در مديريت دانش

مديريت دانش با ابزارهاي فني و ارزش‎هاي انساني چندگانه سر و كار دارد. پس مي‌توان درنظر گرفت که چگونه سازمان‎هاي يادگيرنده و سازمان‎هاي هوشمند و اصولاً مديريت سازماني مي‌تواند فرآيندهاي خود را از طريق استفاده از يك رهيافت «دانش‌مدار» مجدداً طراحي نمايد. عوامل هوشمند و ابزارهاي فني قادر هستند مبنايي براي كارآيي بلندمدت سازماني دستگاه‎هايي كه مي‌خواهند مديريت دانش را نهادينه سازند، فراهم كنند. مديريت دانش بصورت روزافزون سودمندتر مي‌گردد، زيرا مديريت ارزش، سيستم‎هاي هوشمند و عوامل هوشمند را مدنظر قرار مي‌دهد (ولدريج و جنين، ۱۹۹۵). بر طبق بعضي از اظهار نظرها مديريت دانش به عنوان مجموعه‌اي از فرآيندها توصيف مي‎گردد كه از توليد، توزيع و بهره‌برداري از دانش بين عوامل مرتبط هوشمند و ابزارهاي تكنيكي چون، تكنولوژي اطلاعات و سيستم‎هاي پشتيبان تصميم‌گيري ، حمايت مي‌نمايد (ليبوتيس و ولكاكس، ۱۹۹۷). چنانچه بخواهيم يك مدل مفهومي از كارايي مديريت دانش در سازمان‎هايي كه با تركيبي از نقش عوامل هوشمند و منابع سيستم‎هاي هوشمند حمايت مي‌شوند، ارائه نماييم، مي‎توان اين مدل را به دو بخش اصلي تقسيم کرد. در مرحله اول بخش ابزارهاي فني براي تعيين مشخصات منابع سيستم‎هاي هوشمند و در مرحله دوم عوامل هوشمند كه وظيفه آنها تمركز بر نقش‎شان در عملكرد سازماني مي‌باشد.