ادبیات مقاومت

ادبیات جنگ شامل همه مطالبی است که نویسندگان اعم از رمان نویس، شاعر، داستان نویس و خاطره نگار بر روی کاغذ می آورند و در آن جلوه هایی از متن و حاشیه جنگ را به نمایش در می آورند. و هیچ یک از این آثار بی هدف به وجود نمی آید چه نویسنده موافق جنگ باشد و چه دیدی منفی به اصل وقوع جنگ داشته باشد.

ادبیات مقاومت در مورد کارهایی صحبت می کند که هدف از آن ها، انفجار پتانسیل ها و انرژی های مثبت با هدف رویارویی و مواجهه است و در مورد دیدگاهی صحبت می کند که  انسانی و فراگیر و نه نژادپرستانه و تنگ نظرانه است. ادبیات مقاومت، ادبیات متعهد یا ادبیات انقلاب و یا ادبیات جنگ است و از اصطلاحاتی استفاده می کند که بیانگر ایدئولوژی مخالف است. علاوه بر این، دائماً تلاش دارد تا مردم و افکار عمومی را برای «مقاومت» آماده سازد. سعی ادبیات مقاومت بر این است تا با تمرکز بر شرایط سختِ زندگی مردم و معرفیِ طرفِ دیگر به عنوان تجاوزگر، اهداف خود را پیش ببرد. ادبیات مقاومت، از آن رو که روح مقاومت را زنده نگه می دارد، ارزشمند است. ادبیات مقاومت سعی دارد تا افکار مبتنی بر وجود بر حق انسان را جایگزین افکار خصمانه و استعماری و سلطه نماید. ادبیات مقاومت، بیانگر وجود و هویت و ادبیاتی است که چشم به آزادی دوخته است و همواره مردم و ملّت و حفظ ارزش های والا را مدّ نظر دارد. منظور از آزادی نیز، نجاتِ شخص نیست بلکه همواره، رهایی همگان مدّ نظر است. مهم ترین خصوصیات ادبیات مقاومت و مهم ترین جلوه های آن، عبارتند از:

• صحبت پیرامون گروه ، مردم و هویت.
• هوشیاری و بیداری و اعتقاد به حق گذر از بحران های ملّی و جنگ و فشار.
• هوشیار بودن نسبت به دشمن و آشکار ساختن اشتباهات و خطرهایش.
• رشادت در جنگ و در مقابل ظلم و اشغال.