تبليغات و دروغ

دروغ به عنوان ويژگي اصلي تبليغات در مباحث مفهومي زيادي به كار مي رود. تونيس تبليغات را تلاشيمي داند در جهت اشاعه افكاري فاقد حقيقت و دقت، مرتون مي گويد اين فكر كه تبليغات بايد حاوي دروغ باشد هنوز ميان برخي از متخصصان رايج است ولي اين طور نيست در تبليغات تنها حقيقت است كه نتيجه مي دهد اين فرمولي است كه روز به روز بيشتر مورد قبول قرار مي گيرد(روستا و همکاران،۱۳۸۳،ص ۱۷۶).

تحقيقات تجربي زمان جنگ درباره تبليغات نشان مي دهد كه اعتبار مهم ترين تنگنا است به قول لرنر اجتناب از دروغ قابل كشف يكي از قواعد اصلي بود كه جنگ رواني متفقين را در جنگ جهاني دوم شكل مي داد تبليغ گران متفقين حتي سعی مي كردند از گفتن حقايقي كه ممكن بود در نظر دشمن بي اعتبار باشد اجتناب كنند به طور كلي معلوم شد كه مثلاً اعتبار خبر از جهت باور پيامگير حتي از درستي و نادرستي هم مهمتر است(مورتیمر، ۲۰۰۷).

با ساختن اسطوره و تلقين آن تبليغات، گیرنده پیام را از دنياي واقعي جدا ميكند و او را در كلاف سر در گم تو هم گرفتار مي سازد؛ در اينجا تبليغات از شيوه دروغ بزرگ كه به هيتلر نسبت داده شده است بهترميتواند استفاده كند. زيرا دروغهاي كوچك زود برملا ميشود ولي با تكرار دروغهاي بزرگ ميتوان افراد را به پذيرش ناواقعي ترين چيزها هم وادار كرد.

مفهوم ديگر اسطوره محتواي روان شناختي آن است در اينجا اسطوره به باورهاي ديرينه عميقي درباره واقعيت اجتماعي اشاره دارد كه براي حفظ اعتماد به نفس و هويت افراد بسيار اساسي است چنين اسطوره هايي در برابر شواهد عيني به طور قوي از خود مقاومت نشان ميدهند و از اين جهت براي تبليغات دستمايه بسيار خوبي محسوب مي شوند.