چرخهی حیات پروژهی مجموعهای از مراحل و فازهای منطقی است که از ابتدا تا انتهای پروژه را تشکیل میدهد تا مراحل تعریف، ساخت و تحویل محصول پروژه را در بر بگیرد. در هر فاز یا چند محصول ارائه شود محصولات ارائه شده در پایان هر فاز از پروژه در عملکرد نهایی مؤثر بوده و منابع مورد نیاز برای فاز بعدی را مشخص میکنند. پروژهها را باید به چندین فاز تقسیم کرد تا هم مدیریت پروژه ساده تر گردد و هم ریسک آن کاهش یابد. محصولات ارایه شده در پایان هر فاز به سازمان امکان میدهد که پروژه را ارزیابی کند. هم پوشانی فازها ممکن است خطرناک باشد و در صورتی باید به آن اقدام کرد که ریک آن کم و قابل پیشبینی باشد. پروژهها نیز مانند تمام موجودات زنده دارای چرخهی حیات هستند، یعنی متولد شده، رشد کرده، به نقطهی اوج رسیده ، رو به زوال نهاده و در نهایت متوقف میشوند. علاوه بر این، به نظر میرسد تمام پروژهها دارای خصوصیات زیر هستند:
گاهی اوقات ارزش پروژه بلافاصله پس از پیادهسازی سیستم مشخص نمیشود. ارزیابی فقط پس از پیادهسازی مشخص میشود. علاوه بر این هم تیم پروژه و هم خود پروژه در پایان مورد ارزیابی قرار میگیرند، مدیر نیز باید عملکرد هر یک از اعضای تیم را ارزیابی کند.
برنامهریزی: مرحلهی برنامهریزی شامل شناسایی و برطرف کردن مشکل یا موقعیتی است که منجر به تولید و مدیریت پروژه شده است در این مرحله باید برنامهریزی به صورت رسمی صورت گیرد تا هدف، محدوده، بودجه، برنامهی زمانی، فناوری، مراحل و روشهای ساخت سیستم و ابزارها کاملاً مشخص و آماده میشوند.
تحلیل: فاز تحلیل به مشکل و موقعیت فوق با جزئیات بیشتری میپردازد. معمولاً تحلیلگر سیستم باید افراد ذینفع مختلف را ملاقات کرده و هر چه بیشتر با مشکل یا موقعیت آشنا شود.
طراحی: در طول فاز طراحی، تیم پروژه از نیازمندیها و مدلهای منطقی آتی به عنوان ورودی برای طراحی ساختار سیستم اطلاعاتی جدید استفاده میکند. این ساختار باید متشکل از طراحی شبکه، پیکربندی سخت افزار، پایگاه داده، رابط کاربر و برنامههای کاربردی باشد.
پیادهسازی: منظور از پیادهسازی، ساخت سیستم، آزمایش و نصب آن است. علاوه بر این آموزش، پشتیبانی و مستند سازی نیز باید ارائه شود.
نگهداری و پشتیبانی: هر چند نگهداری و پشتیبانی ممکن است واقعاً یکی از فازهای پروژه نباشد، اما از اهمیت فراوانی برخوردار است.