براي سرمايهگذاري در يك شركت، سوددهي يكي از ويژگيهاي مهمي است كه بايد مورد بررسي قرار گيرد. نسبتهاي سودآوري براي ارزيابي احتمال سوددهي شركت و نيز درك ارتباط سود با ديگر اطلاعات مهم شركت مورد استفاده قرار مي گيرد. بكارگيري نسبتهاي مذكور، اثربخشي مديريت را در فعاليتهاي تجاري مشخص ميسازد. اين نسبتها شاخص مهمي از موفقيت يا شكست سياستهاي مديريت به شمار ميروند (جعفرزاده، ۱۳۸۹، ۲۰). با استفاده از اين نسبتها عملكرد كلي شركت و مديريت آن ارزيابي ميشود. با اين نسبتها به بازده شركت از ديدگاههاي متفاوتي از جمله: از نظر سود هر سهم، بر اساس هر ريال فروش، بر مبناي هر ريال از داراییها و بر كنند(جهانخاني و پارسائيان، ۱۳۸۸،۴۸).
نسبت بازده دارایی، یکی از نسبتهای سودآوری است که میزان کارایی مدیریت را در به کار بردن منابع موجود جهت تحصیل سود نشان می دهد و در تجزیه و تحلیل آن، منبع سود نه به صورت مطلق بلکه در ارتباط با منبع تحصیل آن مورد بررسی قرار می گیرد.