اگرچه زمان سرمایهی ارزشمندی است، اما تمام شدنی است، تنها کسانی که از لحظه لحظهی این سرمایه در راه سعادت و کمال و بهروزی خویش بهره گیرند، در آینده و در بخشهای پایانی عمر گرفتار حسرت برگذشته نخواهند شد. در بین همهی منابعی که در اختیار داریم زمان با ارزشترین آنها است ولی، به اندازهی اهمیت خود از جایگاه و منزلتی بر خوردار نیست. علت بیشتر شکستهای جبرانناپذیر زندگی فردی، کاری و اجتماعی، ما حصل عدم استفادهی مطلوب از زمان است. در دنیای انسانی هیچ چیز مهمتر و با ارزشتر از زمان نیست. تنها سرمایهای است که میتوان از طریق آن همه چیز به دست آورد، ولی با همه چیز نمیتوان لحظهای از آن را به دست آورد. آیا تاکنون فکر کردیم که زمان محدود است و با تیک تیک ساعت، هر لحظه کمتر و کمتر میشود؟ تنها در سایهی مدیریت بهینه بر زمان است که میتوانیم به آرزوها و خواستههای خود برسیم. موفقیت و شکستها مرهون استفاده از زمان است.