اصول ارزیابی مشاغل

امروزه رشد مدیریت به مرحله ای رسیده است که مدیران، ارزیابی مشاغل و تعیین میزان دستمزد را امری ضروری می دانند. با همکاری متخصصین و کارشناسان سعی می‏ کنند که پی به مهارت ها و تخصص های افراد برده به آنها تضمینی دهند که در پرتو آن از نیرو و بازده کار آنها استفاده کامل برند.

مأ خذ دستمزد کارگران در کارخانجات مختلف است و چون کارخانجات در این مورد روش خاص و مستندی ندارند لذا از تجزیه و تحلیل مشاغل که اساس نمودار دستمزدی است سرباز می زنند.

ارزیابان در مورد دستمزد و گسترش آن در کارخانجات اغلب به عواملی برخورد می کنند که عمل ارزیابی را تا اندازه ای برای آنها مشکل می کند. هنوز نمی دانند که برای مثال چگونه دستمزد حقیقی یک رفتگر با کارگر متخصص تطبیق دهند. آیا حقوق حسابداری که یک نفر است و در شرایط خوب کار می کند باید با دستمزد استادکاری که صد نفر کارگر را رهبری کرده و در محیط پرسرو صدا و نامساعد کار می‏کند برابر باشد؟ یا کارگرانی که که در کارخانه فولادسازی جلوی کوره آتش می ایستند آیا شرایطشان با کارگزان قسمت های دیگر مساوی است؟

ارزیابی مشاغل، دارای شئون مختلف مشاغل اداری و صنعتی است. مشاغل کارگران اغلب رابطه مستقیم با سایر مشاغل دارد. خیلی کم اتفاق می‏ افتد که کار کارگری روی کار سایر کارگران تاثیر نداشته باشد. برای نمونه کار یک رفتگر هیچگاه ارزش کار یک سرکارگر را ندارد و نمی شود این دو را مقایسه کرد چون رفتگری عملی است که به تنهایی انجام می پذیرد و در تکمیل کار سایرین اصلاً دخالتی ندارد ولی کار یک سرکارگر عملی است که در تکمیل و راهنمایی کار کارگران دیگر دخالت مستقیم دارد.

ارزیابی مشاغل، سنجش یک شغل نسبت به شغل دیگر است و معمولاً شامل تمام مشاغل کارمندان و کارگران کارخانه می ‏شود. اصولاً ارزیابی مشاغل عبارت است از تجزیه و تحلیل وظایف که آن هم از تنظیم مشاغل، گروه بندی آنها و شرایط احراز آن به دست می آید.

منبع: گروه کلید کبری سبزعلی یمقانی – روانشناسی صنعتی و سازمانی