آلودگی ناشی از رواناب­ های شهری

یکی از منابع آلاینده شهری، رواناب­ های شهری است. در شهر شیراز عمده سیلاب شهری توسط کانال­های کوچک و لوله­ های منتهی به رودخانه خشک جمع­آوری شده و سپس بدون هیچ­گونه تصفیه یا احیاء به دریاچه مهارلو انتقال می یابد.

سیلاب­های شهری و تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی آن به عنوان یک پدیده طبیعی همچون سایر پدیده­ها به مدد برنامه­ریزی و مدیریت صحیح، قابل پیش بینی و کنترل می­باشد. به طوری­که از یک سو خسارت­های آن را می­توان به حداقل رسانید و از سوی دیگر با احیای سیلاب شهری بخشی از نیاز به آب را برطرف نمود.

کیفیت سیلاب­های شهری تابعی از عوامل مختلف است. در شروع بارندگی، بسیاری از آلودگی­های هوا در قطرات باران حل می­شوند. همچنین به علت مومنتوم موجود در قطرات باران، از برخورد آنها به سطوح آلوده شهری مثل خیابان­ها، پشت بام و نمای منازل فرسایش ایجاد می شود. در نهایت این فعل و انفعالات منشا ایجاد مواد معلق و محلول مختلفی می­گردد و به آلوده شدن سیلاب­های شهری می­انجامد. این سیلاب­ها همچنین تاثیر قابل توجهی از نظر فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بر آب و خاک پذیرنده خواهند داشت.

در اثر جریان سیلاب آلوده شهری و انتقال طیف گسترده­ای از آلاینده­های مختلف به محیط های آبی و خاکی به صورت معلق و محلول، عدم توازن اکولوژیکی در محیط زیست ایجاد می شود. در بسیاری از تحقیقات انجام شده در محل تزریق سیلاب به زمین مشاهده شده است که کیفیت آب­های زیرزمینی نیز توسط آلاینده­های مختلف موجود در سیلاب شهری بدون در نظر گرفتن تمهیدات خاص، تهدید می شود.

در زمینه کنترل آلودگی ناشی از سیلاب شهری همگی بر این باور هستند که بایستی در نزدیکترین محل تولید آلودگی یعنی جایی که آلودگی از سطوح غیرقابل نفوذ شسته می شوند، این آلودگی­ها مهار شوند و اجازه حرکت به سمت منابع آب پایین دست یا حوضه های دیگر را نباید داد.