فرآیند يادگيری سازمانی

داراي مراحل زير است:

كسب دانش

يادگيري زماني اتفاق مي افتد كه سازماني دانش لازم را كسب كند. كسب دانش يا حقايق و اطلاعات از طريق كنترل محيط، استفاده از سيستم هاي اطلاعاتي براي ذخيره كردن اطلاعات، بازيافت اطلاعات، انجام تحقيقا، اجرا، آموزش و مانند اينها صورت ميگيرد. (داكسون، ۱۹۹۳به نقل از آذری،۱۳۸۶). يادگيري نه تنها از طريق كسب دانش خارج از سازمان اتفاق مي افتد بلكه به واسطه تنظيم مجدد دانش موجود، تجديد نظر در ساختار هاي دانش قبلي و ساختن نظريه ها و يا تجديد نظر در آنها نيز تحقق پيدا ميكند.

توزيع اطلاعات

در اين فرآيند سازمان در اطلاعات بين واحد ها و افراد سهيم ميشود.

تفسير اطلاعات

براي اينكه اطلاعات به طور مشترك مورد استفاده قرار گيرند بايد تحليل و تفسير شوند و فرآيندي است كه ازطريق آن اطلاعات معاني قابل فهم و مشتركي پيدا ميكند(هابر ۱۹۹۰۱، به نقل از همان). يادگيري بيشتر زماني اتفاق مي افتد كه مباني تفسير در سازمان متنوع شود.

حافظه ي سازماني

حافظه سازماني به مخزني اشاره مي كند كه در آن دانش براي استفاده از آينده ذخيرهميشود و عوامل زيادي در ايجاد حافظه ي سازماني دخالت دارند. بخشي از حافظه ي سازماني در ذهن افرادي است كه بر اساس تجربه خود به كسب دانش نائل ميشوند. (سنگه، ۱۹۹۲) و بخشي از حافظه سازماني در فرهنگ سازماني نهفته است، زيرا فرهنگ سازماني شامل تجربه گذشته است كه افراد را تحت تاييد قرار ميدهد. فرهنگ سازماني روشي است كه افراد مي آموزند تا به ادراك، تفكر و احساس درباره ي مسائل سازماني بپردازند. تكنولوژي هاي اطلاعاتي براي ذخيره اطلاعات سازماني به وجود آمده اند كه بخشي از حافظه ي سازماني را تشكيل ميدهند و اهميت استفاده از حافظه ي سازماني تا حدود زيادي به افراد بستگي دارد زيرا افراد نه تنها تعيين ميكنند چه اطلاعاتي ذخيره شوند بلكه مشخص ميكنند كه چه اطلاعاتي مورد استفاده قرار گيرد(والش و داكسون، ۱۹۹۱به نقل از آذری،۱۳۸۶).