مولفه های سلامت سازمانی

لايدن و کلينگل باتوجه به يافته هاي تحقيق آماري که درمورد ارزيابي سلامت سازماني انجام داده بودند، براي سلامت سازماني ۱۱ مؤلفه (بعد جداگانه اما مرتبط به هم) ارائه کرده اند:

ارتباط

در سازمان سالم ارتباط مستمر ميان کارکنان و به همان خوبي ميان زيردستان و فرادستان بايد تسهيل شود. ارتباط بايد دوطرفه باشد و در سطوح مختلف سازمان برقرار باشد. در سازمان سالم، بحثهاي چهره به چهره به همان اندازه اهميت اسناد و مدارک نوشته شده، مهم است.

مشارکت و درگير بودن در سازمان

در يک سازمان سالم کارکنان همه سطوح به طور مناسبي درگير تصميم گيريهاي سازمان مي شوند.

وفاداري و تعهد

در سازمان سالم يک جو اعتماد بالايي ميان اشخاص وجود دارد. کارکنان منتظر اين هستند که سر کار بيايند و احساس مي نند شرکت آنها مکان خوبي براي کارکردن است.

بعد چهارم) اعتبار يا شهرت موسسه يا شرکت:

يک سازمان سالم ادراکات از اعتبار و شهرت مثبت را به کارکنان منعکس مي کند. و کارکنان به طور کلي به شهرت و اعتبار بخش يا حوزه خود ارزش قائلند.

روحيه

روحيه مناسب در سازمان به وسيله يک جو دوستانه در جايي که کارکنان عمدتاً همديگر و شغلشان را دوست دارند و رويهمرفته هم به طور شخصي و هم به خاطر سازمان برانگيخته مي شوند، نمايش داده مي شود.

اخلاقيات

در يک سازمان سالم عموماً رفتار غيراخلاقي وجود ندارد. کارکنان تمايل دارند بيشتر به اخلاق باطني ارزش قائل شوند و جايي را براي سياست در سازمان نبينند.

بعد هفتم) شناسايي يا بازشناسي عملکرد:

در يک سازمان سالم کارکنان براي به فعليت درآوردن استعدادهايشان تشويق مي شوند و موردحمايت قرار مي گيرند، عموماً آنها احساس مي کنند ارزشمند هستند، آنها به طور مناسبي براي پيشرفت درون يک جوي از حق شناسي و مراقبت شناسايي مي شوند.

مسير هدف

درون يک جو سالم کارکنان مي توانند تمرکز بالاي بخشهايشان را تشخيص دهند و اهداف را درون سازمان تشخيص دهند چون در تنظيم اهداف مشارکت دارند.

رهبري

رهبران به عنوان عامل تعيين کننده اي بر سوددهي و اثر بخشي سازمان به شمار مي روند و عموماً رفتاري دوستانه دارند و کارکنان به راحتي مي توانند با آنها ارتباط برقرار کنند.

بهبود يا توسعه کارايي کارکنان

در يک محيط سالم سازماني،اغلب هيئت ويژه اي براي حمايت از آموزش و بهبود مستمر نيروهاي موجود در سازمان وجود دارد.

کاربرد منابع

کارکنان بايد مشاهده کنند که منابع و امکانات به طور شايسته و به طريق سازگار با انتظارات آنها از پيشرفتشان، بين آنها تقسيم شده است.