فراموشی سازمانی

مفهوم فراموشي سازماني اگرچه به سادگي قابل درك است، اما چگونگي ساز و كار اتفاق افتادن آن در سازمان به خوبي شناخته نشده است. از آنجا كه فراموشي سازماني مي تواند بر رقابت پذيري شركت و يا سازمان تأثير بگذارد، سازمان نياز به فرآيندهايي دارد تا اطمينان يابد دانشي كه بايد دور ريخته شود، فراموش مي شود و دانشي كه مفيد بوده، فراموش نمي شود. فراموشي سازماني، عدم توانايي سازمان در يادگيري نيست؛ گاهي اوقات لازم است سازمان دانش موجود خود را به صورت آگاهانه كنار بگذارد و گاهی دانش به صورت غيرآگاهانه و با گذشت زمان از بين مي رود. فراموشي سازماني برعكس يادگيري سازماني كه به ذخيره دانش سازماني مي افزايد، موجب كاهش و از دست دادن دانش سازماني مي شود. فراموشي، فرآيندي است كه پس از يادگيري اتفاق مي افتد. اين بدان مفهوم است كه يك سازمان، ابتدا دانش را ياد گرفته و پس از آن، آگاهانه و يا ناآگاهانه آن را فراموش مي كند. فراموشي سازماني، پيامد مجموعه اقدامات درون سازماني و برون سازماني است كه در آن، يك سازمان آگاهانه و يا ناآگاهانه بخشي از دانش موجود سازمان را از دست مي دهد. اين دانش دربرگيرنده مواردي همچون مهارت ها، روش ها، فرآيندها، تجربيات، مستندات و تكنيك هاي مورد استفاده در سازمان است.

مفهوم فراموشي سازماني از سه مفهوم يا سه دليل نشأت مي گيرد:

اول اينكه تحقيقات نشان مي دهند كه تنها توانايي براي ايجاد يا انتقال دانش كافي نيست بلكه دانش موجود يا به تازگي انتقال داده شده قبل از اينكه به طور موفقيت آميزي در حافظه بلندمدت سازماني جاي بگيرد، ممكن است ناپديد و محو شود، دوم اين كه زوال و تحليل حافظه  سازماني در طول زمان رخ مي دهد و اگر حافظه سازماني به خوبي عمل نكند، ممكن است تكه هاي مهمي از دانش به دست فراموشي سپرده شود، سوم اینکه برخی نويسندگان بر اين اعتقادند كه فراموشي سازماني در مواردي، لازمه اي سازماني است. در خصوص مورد سوم فراموشي مثبت تلقي شده و قصور در اين فراموشي موجب ناتواني در تغيير مي شود.