تغيير و توسعه سازمانی | استراتژی های تغيير

زماني كه مديران به محيط اشاره مي كنند غالباً واژه آشفتگي را بكار مي برند. در ميان فراخواني به بهره وري بيشتر، كيفيت فراگير و امثال آن، از افراد خواسته مي شود كه در ضمن پرداختن به فشارهاي ناشي از تغيير مستمر، عملكرد خود را بهبود بخشند. بازار آشفته از ما مي طلبد كه نوآوري را بصورت راه و رسم زندگي براي همه در آوريم. ما بطور فردي و سازماني بايد بياموزيم كه به همان شدت كه در گذشته در مقابل تغييرات و نوآوري مبارزه مي كرديم، از آنها استقبال كنيم.

تغيير برنامه ريزي شده در سازمانها تغيير بنيادي يا افزايشي است كه به سبب اينكه افراد وقوع آن را امكان پذير مي سازند صورت مي گيرد. عاملان تغيير مديران و افراد ديگري هستند كه فعالانه سعي در ايجاد تغيير در افراد و يا سيستم ها دارند. اهداف سازماني براي تغيير برنامه ريزي شده شامل مقصود، استراتژي، فرهنگ، ساختار و فناوري مي باشد. سه مرحله تغيير برنامه ريزي شده كه توسط لوين مشخص شده عبارتند از: خروج از انجماد، تغيير و انجماد مجدد.

استراتژيهاي تغيير، روشهايي هستند كه كارگزاران تغيير به منظور اجراي مطلوب تغيير بكار مي برند. همواره انتظار ميرود كه در مقابل تغيير مقاومت وجود داشته باشد. مقاومت بازخوري به عاملان تغيير ارائه مي دهد كه اثربخشي تلاش براي تغيير را افزايش خواهد داد.

دلاليل مقاومت افراد در مقابل تغيير اين است كه:

۱- به آن اعتقادي ندارند و يا براي آن اهميتي قائل نيستند.

۲- استراتژي تغيير را ناهنجار و يا نامناسب مي دانند.

۳- با عامل تغيير به عنوان يك شخص، همدلي ندارند و يا ديدشان نسبت به او مثبت نيست.

بنابراين كارگزاران خوبِ تغيير، به روشي در مقابل تغيير پاسخ مي دهند كه انطباق مناسبي بين تغيير، موقعيت و افراد درگير ايجاد كنند. بهبود سازماني يك كاربرد ويژه دانش علوم رفتاري براي ايجاد تلاش فراگير به منظور بهبود اثربخش سازماني است و هر دو هدف نهايي شامل توفيق در بهبود نحوه انجام وظيفه و اهداف بهبود فرايند كار كه شامل اصلاحاتي در نحوه همكاري اعضاء سازمان با يكديگر است را برآورده مي كند. فرايند بهبود سازماني شامل مراحل تشخيص، مداخله و تقويت است.