ضرورت استفاده از بهينه‌سازي در سيستم‌هاي منابع آب

فعاليت‌هاي مديريت منابع آب را مي‌توان به سه دسته، تدوين سياست‌هاي مديريت منابع آب، اقدامات مديريتي براي دستيابي به اهداف سياست‌ها و ارزيابي اثرات آن­ها، تقسيم نمود. سياست‌هاي کلان مديريت منابع آب، در واقع ارتباط توسعه و نحوه بهره‌برداري از اين منابع را با اهداف توسعه ملي مشخص مي‌سازند. اولين مرحله تدوين سياست‌هاي کلان مديريت منابع آب، پيشنهاد گزينه‌هاي مختلف با توجه به محدوديت‌ها و اهداف فراگير و همه جانبه توسعه و مديريت منابع آب است.

اصولي که در ساختار فعلي تشکيلات مديريت منابع آب مدنظر قرار گرفته‌اند، منابع آب را به عنوان عنصر اصلي آمايش سرزمين و توسعه پايدار آن حوزه به شمار مي‌آوردند که مديريت اين منابع بايد توسط تشکيلات واحدي در قلمرو مرزهاي طبيعي حوزه آبريز انجام شود، به طوري که ايجاد زمينه‌هاي مشارکت و همکاري مردم شايد موثرترين عامل در تحول نظام مديريت منابع آب محسوب گردد. اين مشارکت عمدتاً مي‌تواند در دو زمينه سرمايه‌گذاري در طرح‌هاي توسعه منابع آب و اثرگذاري بر سياست‌‌ها مورد بررسي قرار گيرد. از دلايل عمده تنش‌هاي آبي مي‌توان موارد زير را برشمرد که در ادامه به برخي از آنها به طور مختصر اشاره مي‌گردد.

• محدوديت منابع آب در دسترس و توزيع ناهمگون منابع
• افزايش روزافزون جمعيت
• افزايش ميزان آسيب‌پذيري سيستم‌هاي مختلف تامين آب با توجه به پيچيده‌تر شدن آنها
• افزايش ميزان مصرف سرانه آب به دليل بالا رفتن سطح رفاه و بهداشت مردم
• افزايش نياز در بخش‌هاي مختلف صنعتي و کشاورزي با توجه به روند توسعه اين بخش‌ها
• تغييرات اقليمي و ضرورت پيش‌بيني‌هاي بلند مدت
• آلودگي منابع آب
• تخريب منابع به خصوص آب‌هاي زيرزميني به علت برداشت بيش از حد و عدم مديريت صحيح