ميزان وجوهي را كه شركت از راه گرفتن وام تامين كرده است بوسيله نسبتهاي بدهي يا اهرمي نشان ميدهند. اين نسبتها دو دسته هستند. يك دسته به بخش بدهيها و حقوق صاحبان سهام (مندرج در ترازنامه) مربوط است و ميزان منابعي را كه شركت از راه گرفتن وام تامين كرده است (و نه از محل منابعي كه سهامداران شركت تامين مي كنند) نشان ميدهد از جمله نسبت بدهي. دسته دوم توان شركت در ايجاد سود كافي براي پرداخت بهره يا پوشش هزينهها است (جهانخاني و پارسائيان، ۱۳۸۸، ۴۶). اين نسبتها براي اعطاء كنندگان اعتبار بلندمدت، اهميت دارند زيرا آنها علاقهمند هستند كه منابع مالي خود را در اختيار واحدي انتفاعي قرار دهند و در مقابل به طور مداوم، بهره دريافت كنند. اين نسبتها مورد توجه سهامداران نيز ميباشد، زيرا علاقهمندند كه موجبات حفظ سرمايه آنها فراهم شود. از ديدگاه آنان، قبول مخاطرات بلندمدت بايد با بازده بالاتري توام باشد (جعفرزاده، ۱۳۸۹، ۱۹).
الف)نسبت بدهی: این نسبت که ازتقسیم کل بدهی برکل دارایی بدست می آید،نشان دهنده درصدوجوهی است که بوسیله بدهی تامین شده اند.اعتباردهندگان نسبت بدهی پایین راترجیح می دهند.زیرادرصورت بالابودن ،ریسک مالی شرکت نیز بالا می باشد.
ب) نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام: این نسبت ازتقسیم کل بدهی به حقوق صاحبان سهام بدست می آید و هر چه این نسبت بیشترباشدمیزان استفاده از بدهی در ساختار سرمایه شرکت بیشتر خواهد بود. اگر این شرکت بخواهد در آینده مجددا قرض بگیرد وام دهندگان یابه او قرض نمی دهند و یا تمایل به قرض دادن با نرخ بهره بالانشان می دهند.