سطوح یادگیری سازمانی

يادگيري فردي

اين امر هميشه مورد توجه بوده است كه كاركنان نياز به يادگيري فردي دارند، ممكن است براي يك فرد لازم باشد مهارت جديدي كسب كند يا فرآيند هاي جديدي را درك نمايد. بسياري از سازمان ها براي پاسخگويي به نياز هاي آموزشي و شكوفائي فردي، به خوبي مجهز شده اند. چرا كه اين پاسخگويي از طريق آموزش هاي سنتي و مربي محوري يا با استفاده از آموزش هاي چند رسانه اي و يا آموزش هاي آزاد و از راه دور صورتميگيرد. يادگيري فردي مورد نياز است زيرا افراد، واحد هاي تشكيل دهنده سازمان هستند و يا همانطور كه پيشتر سنگه بيان داشته يادگيري سازماني تنها از طريق يادگيري فردي روي مي دهد، عواملي ميتوانند در يادگيري فردي سازمان اثر داشته باشند شامل:

1. مشاركت فردي و گروهي براي يادگيري
2. تمركز فرد روي يادگيري (يادگيري بايد كاربرد سريع در شغل داشته باشد).
3. تكنيك هاي آسان كننده ياد گيري
4. برنامه توسعه فردي (افرادي ميدانند كه استخدام كننده ها نميتوانند استخدام در تمام مدت عمر را تضمين كنند ولي ميتوانند به آنها كمك كنند كه به قابليت استخدام در تمام عمر دست يابند. بايد نوعي همكاري و مشاركت بين سازمان و استخدام شونده باشد كه در پيشرفت شغل در بلند مدت به او كمك كند).
5. فرصت هاي قابل دسترسي براي پيشرفت حرفه اي
6. ارتباط يادگيري فردي به يادگيري سازماني به روش ساختاري و روشن

يادگيري تيمي و گروهي

در حالي كه ممكن است كاركنان به عنوان افراد، نيازهاي فردي يادگيري داشته باشند، ولي به عنوان عضو گروه كاري نياز به يادگيري تيمي دارند. يادگيري تيمي به اين معني ميباشد كه تيمهاي كاري بايد قادر به فكر كردن و به وجود آوردن يادگيري باشند. آنها بايد يادبگيرند چگونه به يادگيري بهتري دست يابند. يك سيستم موفق يادگيري تيمي تضمين مي كند كه تيم تجربيات خود را با ديگر گرو هها در سازمان تقسيم ميكند. يادگيري تيمي بسيار كاملتر اتفاق مي افتد اگر تيم ها براي یادگيري و مشاركت در سازمان تشويق شوند.

يادگيري فرابخشي

سطح سوم يادگيري، مجموع نياز هاي پيچيده يادگيري در سطح بخش ها يا واحد ها است. پيشرفت در فن آوري اطلاعات به دليل افزايش شديد ذخيره سازي، پردازش و امكان بازيابي اطلاعات، گروه ها و واحد ها را به هم نزدیك كرده است. يادگيري برای كار كردن با هم، درك همديگر و كار كردن در چهارچوب يك دورنمای مشترك در واحد هاي مختلف سازمان توسط يك گروه، سطح مهمي از يادگيري براي بسياري از سازمان ها است.

يادگيري سازماني

در سطح سازماني، ميتوان يك مدل چهار سطحي را در جهت توسعه سطوح بالاتر دانش و مهارت ارائه كرد:

سطح ۱: يادگيري حقايق، دانش، فرايند ها و رويداد ها، تقاضا براي شناخت موقعيت هائي كه تغييرات جزئي هستند.

سطح ۲: يادگيري مهارت هاي شغلي جديد كه قابل انتقال به ساير موقعيت ها هستند.تقاضا براي موقعيت هاي جديد جائي كه پاسخگويي به تغيير نياز نيست.

سطح ۳: يادگيري براي تطبيق درخواست موقعيت هاي پويا و درس گرفتن از موفقيت ها و شكست ها كه يك روش يادگيري محسوب ميشود.

سطح ۴: يادگيري براي ياد گرفتن، اين نوع يادگيري مربوط به خلاقيت، نوآوري و طراحي آينده است. در اين سطح، فرضيه ها چالش برانگيز ميشوند و دانش تدوين ميشود. به علاوه، اين مدل (يا انطباق با آن) ميتواند در سه سطح بكار رود: براي يادگيري افراد، تيم ها و سازمان ها. سكريم (۲۰۰۳) سازمان هايي كه به سطح چهارم يادگيري ميرسند نه تنها سازمان بلكه صنعت را نيز متحول ميكنند(همان: ۴۸-۵۱).