سبک هویت و انواع آن

سبک هویت یکی از موضوعات مهم روان شناسی رشد به شمار می‌رود به طوری که در سال های اخیر توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است. برزونسکی (۱۹۹۹) فرض کرده است که افراد دارای وضعیت های هویتی مختلف در فرایندهای اجتماعی- شناختی که برای حل مسائل شخصی، تصمیم‌گیری‌ها و فرایند شکل گیری هویت استفاده می‌کنند، با یکدیگر تفاوت دارند. برزونسکی (۱۹۹۹) برای پردازش اطلاعات مربوط به هویت سه سبک ارائه کرده است. این سه سبک عبارتند از: سبک اطلاعاتی، سبک هنجاری و سبک سردرگم یا اجتنابی.

سبک هویت اطلاعاتی: افراد دارای سبک اطلاعات مدار درگیر فرآیند خودکاوشگری فعال هستند و به جست و جو، پردازش و ارزیابی اطلاعات مربوط به خود می­پردازند؛ این افراد نیاز بالایی به شناخت و پیچیدگی شناختی احساس می ­کنند، کم تر در جستجوی تایید و تصدیق دیگران هستند، به قضاوت های خود اعتماد دارند و در برخورد با موقیت های مبهم و افراد جدید پذیرش بالایی دارند (مغانلو و همکاران، ۱۳۸۸). این افراد به طور فعال اطلاعات مربوط به خویش را جستجو می‌کنند، ارزیابی می‌نمایند و مورد استفاده قرار می­ دهند.

سبک هنجاری: افراد دارای سبک هنجاری به سئوالات هویت و موقعیت های تصمیم گیری با پیروی از تجویز­ها و انتظارات افراد مهم پاسخ می‌دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که آن ها نیز هشیار و بشاش هستند اما برای ابهام تحمل کمی ‌دارند و نیاز قوی به ساختار و حصار شناختی دارند مطابق با الگوی ارائه شده از سوی مارسیا، این افراد به عنوان هویت زودرس طبقه ­بندی می­شوند و روش حل مسأله را برتر می‌دانند. این افراد به سئوالات هویت و موقعیت های تصمیم گیری با پیروی از تجویز­ها و انتظارات افراد مهم پاسخ می­ دهند.

سبک سردرگم یا اجتنابی: افراد دارای سبک سردرگم یا اجتنابی از رویارویی با مسائل مربوط به هویت دوری می‌کنند، رفتارشان بر پایه عوامل موقعیتی و لحظه­ای تنظیم می­ شود و از راهبردهای ضعیف اسنادی و شناختی استفاده می­کنند. این افراد از رویارویی با مسائل و تصمیم های شخصی بیزارند.