برنامهريزي آرماني تكنيكي است كه نگرش متفاوتي را در مورد حل انواعي از مسائل برنامهريزي كه داراي اهداف چندگانه و متعارض هستند ارائه ميكند. برنامهريزي آرماني در پي حداقل كردن انحراف نامساعد هر يك از اهداف از سطح مشخص آرمانهاي مربوط به آنهاست. متغيرهاي انحرافي دلالت بر مقاديري دارند كه نشان ميدهند كدام يك از آرمانهاي متعدد، نسبت به سطوح مشخص خود بيشتر يا كمتر برآورده شدهاند. هر يك از آرمانهاي مدنظر تصميم گيرنده داراي اولويتي برگرفته از سلسله مراتب آرمانهاي مورد نظر هستند. برونداد اين تكنيك مشخص خواهد كرد كه كداميك از آرمانها برآورده شده، كدام يك به دست نيامده و به چه ميزان برآورده نشدهاند.