چگونگی پرورش خلاقيت

 خلاقيت فرآيند معنوي مرموزي است كه غيرقابل توصيف و دست‌نيافتني است و طيف وسيعي دارد كه مشخص كردن آن ساده نيست. فكر نكنيد كه خلاقيت ذاتي است و افراد خلاق با بقيه فرق دارند بلكه هر كس داراي يك سري خلاقيت‌هاست. خلاقيت يك شيوه جديد نگرش و بهره‌گيري از امكانات موجود است و يا انجام كار به شيوه جديدي كه براي شما تازگي داشته باشد. انرژي خلاق از احساسات و خواسته‌هايي دروني سرچشمه مي‌گيرد ترس ندارد از خودتان شروع كنيد. قطعاً هم خلاقند هنگامي كه بچه هستيم خلاقيم و هرچه بزرگ‌تر مي‌شويم درگير مسايل اجتماعي و تحصيلي شده و محرك خلاقيت ما كاهش مي‌يابد. اين به خود ما بستگي دارد. در تمام اوقات كه فكر مي‌كنيم و تفسير مي‌كنيم از قوه خلاقيت استفاده مي‌كنيم اما معمولاً اظهار مي‌كنيم كه خلاق نيستيم. خيلي‌ها خلاقيت را با شعر و موسيقي اشتباه مي‌گيرند در حاليكه خلاقيت يك فرآيند است كه مي‌توان آن را پرورش داد و اعتماد به نفس بيشتري به دست آورد. نداشتن اعتماد به نفس سد بزرگي در راه پرورش خلاقيت به شما مي‌رود و ديدگاه ما به محيط به قوة خلاقيت ما بستگي دارد. همچنين براي خلاقيت محيطي لازم است كه مردم نگراني خطر نداشته باشند و بتوانند به راحتي ارتباط برقرار نمايند. مهم‌ترين مانع همان احساس دروني خودمان است كه مايل نيستيم پيشنهادي بدهيم كه احساس كنيم عواقب بدي دارد يا مخاطره‌آميز است و با هرچه ديگران سر و كار دارند سازگار نباشد. طرز فكر ما نيز نقش مثبت و تعيين كننده دارد اگر باور نكنيم كه راه‌حل هست مسأله هرچند هم ساده باشد لاينحل باقي مي‌ماند. فقط يك طرز فكر وجود ندارد كه باعث خلاقيت شود خيلي چيزها مانند عشق، خشم، اتحاد، گسستگي و دوستي با يك واكنش در ارتباطند. در جلسات بحث و گفتگو ايده‌هاي خلاق شكوفا مي‌شود و نقطه‌نظرات گروه‌ها گرفته مي‌شود سپس با انتخاب بهترين آن‌ها رابطه‌اي برقرار نموده و پس از تحليل و انتخاب نهايي به نتايج خوبي خواهيم رسيد. ما بايد پذيراي ديگران باشيم و گوش كنيم و با منابع مختلف در تماس باشيم. هم ايده‌هايي به ذهن خودمان مي‌رسد و هم از ديگران كمك مي‌گيريم و با جدا نمودن ايده‌هاي خوب از بد به پرورش خلاقيت كمك مي‌كنيم. خط‌مشي‌هايي كه براي پرورش خلاقيت وجود دارد عبارتند از:

۱٫ هرگونه پرسش كه به ذهن مي‌رسد بكنم تا به جواب‌ها و راه‌حل‌هاي جديد برسيم و مأيوس نشويم.

۲٫ عادات را بشكنيم و به كارهاي هميشگي محدود نشويم.

۳٫ با آغوش باز از ايده‌ها استفاده كنيم و قضاوتمان را به تعويض بياندازيم.

۴٫ دل به دريا بزنيم و از لاك خود خارج شويم از اينكه كاري را اشتباه انجام داديم نگران نباشيم.

۵٫ به دنبال روابط بعيدي كه بين مراجع، اشياء و مكان‌ها وجود دارد و داراي قالب‌هاي غيرعادي است باشيم.