معنای لغوی رشد

ابن فارس ( قرن پنجم هجری) وصاحب مصباح المنیر می نویسد:

«این واژه در مقابل واژه غی است» غی در اصل به معنای « فرورفتن در جهل است»^[۱]

برخی با توجه به معنای وضعی و کاربردی رشد آن را این گونه تعریف کرده اند : « رشد عبارت است از رسیدن به حقیقت امر و رشید نیز به کسی گفته میشود که تدابیر او در بستری استوار به غایت و کمال مطلوب رسد»^[۲]

در متون اسلامی نیز رشد به معنای جسمانی بکار نرفته است ، لذا در توصیف برخی از افرادی که به رشد نرسیده اند گفته شده است:«… کبیره غیر رشیده» ^[۳] و امام خمینی در این باره می نویسد« دختری که به حد بلوغ رسیده و رشیده است یعنی مصلحت خویش را تشخیص میدهد.»^[۴]

[۱]الفیومی ، احمد بن محمد بن علی المقری، المصباح المنیر، قم، دارالهجره، بی تا، ج۴ صص۴۵۷و۳۹۹

[۲]هیکل، محمد حسینین ، مجمع اللغت العربیه ، مجمع الافاظ ال قرآن الکریم تهران چ۲، ۱۳۶۳ ج۱، ص۴۸۲

[۳]الحر العاملی، محمد بن حسن، رسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه ، تهران مکتب الاسلامیه ، ۱۳۶۷، ج ۱۴ص۲۱۳

[۴]خمینی موسوی، سید روح الله … رساله مسئله ۳۷۶