گرمایش جهانی

تابش خورشید پیش از عبور از فضا به جو زمین می­رسد و بخش بیشتر آن توسط زمین جذب می­شود. تقریبا ۴۷ درصد انرژی خورشیدی تابیده شده، توسط سطح آب­ها و خشکی­ها جذب می­شوند. بررسی­ها نشان می­دهد زمین پس از گرم شدن و جذب، اشعه مادون قرمز از خود منتشر می­کند که بخشی از آن به وسیله گازهاي گلخانه­اي موجود در فضا جذب و مجددا توسط این گازها به سطح زمین تابیده می­شوند. بخش دیگر نیز از جو عبور کرده و خارج می­شوند و این تبادل انرژي باعث پایا ماندن دماي زمین در حد مناسبی می­شود.

مشاهدات جهانی بر فراز سطح از اواخر دهه ۱۹۵۰، نشان می­دهد که تروپوسفر (بالای ۱۰ کیلومتر) نسبت به سطح به صورت فوق العاده­اي گرم شده است، در حالی که استراتوسفر (۱۳-۱۰ کیلومتر) به طور روشنی از ۱۹۷۹ سرد شده است. در حال حاضر کره زمین ۰٫۶ درجه سانتی­گراد گرم­تر از سال ۱۹۰۰ است. هیات بین دول تغییر اقلیم در سال ۱۹۹۵ میلادي، بر تغییرات جهانی حاکی از افزایش دماي کره زمین حدود ۰٫۷ درجه سانتی­گراد، از نیمه دوم قرن نوزدهم اشاره نموده است. این گرماي جهانی سبب افزایش مقادیر جدي و شرایط آب و هوایی بد در دوره­هاي نه چندان دور می­شود. منظور از پدیده گرمایش جهانی، افزایش طبیعی یا انسان- انگیخته در متوسط دماي اتمسفر در نزدیکی سطح زمین است .متأسفانه فعالیت­هاي بشري ظاهرا در حال افزایش غلظت گازهاي گلخانه­اي در اتمسفر می­باشند. از این گازها، بخار آب مهم­ترین نقش را در کاهش خروج انرژي به عهده دارد. به طوري که پرتوهاي با طول موج کمتر از ۸ میکرومتر (میکرون) و یا بیشتر از ۱۸ میکرومتر را جذب می­کند. با این وجود انسان مستقیما اثري روي غلظت بخار آب اتمسفر نمی­گذارد.گرمایش جهانی البته دلیلی است بر اینکه چرا احتیاج به اجتناب از تولید دی­اکسیدکربن وجود دارد. گازهایی شبیه دی­اکسیدکربن در داخل اتمسفر بالایی، جائی که آن­ها به عنوان یک صافی براي نور خورشید عمل می­کنند، به اشعه­هاي خورشید اجازه عبور می­دهند اما از عبور مجدد تشعشع گرما جلوگیري می­کنند، همانند آنچه در شیشه­اي در داخل گلخانه اتفاق می­افتد. نتیجه آن با توجه به این که گلخانه در این مورد تمام دنیاست، بالا رفتن دماست.