عوامل موثر در فرزندآوری زنان

فرزندآوری یک زن از یک سو به مسائل طبیعی و بیولوژیک زن و از سوی دیگر به عوامل اجتماعی-فرهنگی-اقتصادی و … مربوط می شود.

میزان همگانی بودن ازدواج: در کشور های در حال توسعه ۱۰۰ – ۹۵% زنان بالاخره ازدواج می کنند در حالی که این میزان برای کشور های پیشرفته ۹۰ -۷۰ درصد است.

افزایش سن ازدواج: ازدواج یکی از عوامل بلافصل مؤثر بر فرزندآوری است. هر چه سن ازدواج پایین تر باشد، مدت سالهایی که یک زن در معرض فرزندآوری قرار می گیرد، بیشتر است. بر عکس، بالا رفتن سن ازدواج تأثیر منفی بر فرزندآوری خواهد داشت.

عوامل محیطی: شرایط محیطی بر جنبه های فیزیولوژیک فرزندآوری اثر می گذارد. شرایط سخت محیط موجب اختلالاتی در مسیر طبیعی فرزندآوری می گردد .

عوامل اجتماعی: محل زندگی (شهر یا روستا)، سطح تحصیلات و ادامه تحصیل افراد، وجود سیاست ها و برنامه های تنظیم خانواده، در دسترس بودن وسایل پیشگیری از بارداری، ارزش فرزند، دختر یا پسر بودن فرزند، مذهب، بعد خانوار و … در میزان فرزندآوری زنان موثر می باشند.

عوامل جمعیتی: ساختار سنی و جنسی جمعیت-نسبت جنسی وضع زنا شویی نرخ ازدواج و طلاق و … در میزان فرزندآوری موثر هستند.

عوامل اقتصادی: بر مبنای نظریه اقتصاد فرزندآوری، وضعیت اقتصادی و آرزوهای اقتصادی در جامعه یکی از عوامل مؤثر بر فرزندآوری خانواده هاست. آیا بهبود وضعیت اقتصادی خانواده در تعداد فرزندانی که یک زن به دنیا می آورد، تأثیر دارد یا خیر؟ اکثر زنان بر این باور بودند که بهتر شدن وضعیت اقتصادی تأثیری بر افزایش تعداد فرزندان ندارد و مردم نیز با بالا رفتن درآمد و یا حقوق و پاداش حاضر به فرزندآوری بیشتر نیستند.

عوامل آموزشی و فرهنگی: بالا رفتن سطح تحصیلات زنان عامل مهمی در افزایش نقش تصمیم گیری زنان در خانواده است. اشتغال زن در بیرون از منزل، نیز یکی از عواملی است که به استقلال زن منجر می شود. همه این عوامل به همراه افزایش هزینه فرزند آوری، باعث کاهش فرزندآوری می گردد.