تبخير فرآيندي است كه در نتيجه آن آب از خاك و توده هاي آب موجود در كره زمين به اتمسفر باز مي گردد. اهميت تبخير از آنجا آشكار مي شود كه سالانه ميليون ها مترمكعب آبهاي شور و شيرين موجود در درياها و درياچه هاي طبيعي و درياچه هاي مصنوعي سدها و غیره تبخير يافته و به هدر مي روند. انجام فرآيند تبخير در درياچه ها و مخازن سبب تغيير در فرآيند گردش هيدرولوژيكي آب در طبيعت آن منطقه مي شود. اين موضوع باعث تغيير شديد در اكوسيستم هاي درياچه و افزايش شديد در غلظت آب نمك درياچه مي گردد. تبخير، مولفه لازم در هر ارزيابي بيلان آبي براي برنامه هاي مختلف منابع آب، طراحي، بهره برداري و مباحث مديريتي شامل هيدرولوژي، كشاورزي، جنگلداري، آبياري، پيش بيني جريان رودخانه، و مطالعه و مدلسازي اكوسيستم درياچه است. اين پديده در ميان مولفه هاي چرخه هيدرولوژيكي، شايد دشوارترين آن ها به دليل فعل و انفعالات پيچيده ميان مولفه هاي سيستم خاك-گياه-اتمسفر ميباشد.
تبخیر از سطوح آب آزاد کاربردهای متعددی دارد. تبخیر از دریاچه ها، مخازن و برکه ها در بهره برداری بهینه از منابع آب مؤثر است. در تبخیر از حوضچه های تبخیر و استخرهای خورشیدی برای طراحی این سیستم ها حائز اهمیت است.به طور کلی از چهار روش برای تخمین تبخیر استفاده می شود:
الف) روش های تجربی که از پارامترهای هواشناسی استفاده کرده و عموما بر پایه قانون دالتون می باشد.
ب) روش بیلان آب که بستگی به تخمین جریان ورودی و خروجی دارد.
ج) روش بیلان انرژی که نیازمند تعیین تمامی اجزای موجود در رابطه با موازنه انرژی میباشد.
د) روشهای ترکیبی برای تخمین تبخیر.
در استفاده از روشهای تجربی عوامل بی شماری وجود دارند که می بایستی در تخمین تبخیر از سطح آزاد آب مد نظر قرار گیرند. در این میان مهمترین عوامل شامل سطح، عمق آب و شرایط محیط اطراف می باشد. معمولا هر چه سطح از وسعت بیشتری برخوردار باشد، میزان تبخیر کمتر خواهد شد، زیر ا آب افزوده شده به هوا طی فرایند تبخیر ماهیت هوا را نیز تغییر می دهد. عمق بر دمای آب تأثیر می گذارد و بخصوص عمقهای بیشتر موجب سیکل های سالانه دمای آب می شود که از سیکل دمای هوا عقب تر می باشند. میزان تبخیر از سطح آبها معمولا در مناطق خشک، بویژه در مناطقی که جریانهای افقی انتقال حرارت به میزان قابل ملاحظه ای وجود دارد، نسبت به مناطق مرطوب بیشتر خواهد بود.