عوامل موثر در كيفيت هوا به دو گروه بزرگ تقسيم مي شوند: ذرات كه ممكن است مايع يا جامد باشند و گازها. ذرات بدين صورت تعريف شده اند: هر ماده پراكنده اعم از جامد يا مايع كه در آن اجتماع تك تك اجزا بزرگتر از يك مولكول كوچك تنها (تنها با قطر طبیعی ۰٫۰۰۲) اما کوچکتر از حدود ۵۰۰ میکرومتر است، ذره به شمار مي رود. مونوكسيد كربن و اكسيدهاي گوگرد و نيتروژن نيز مهمترين آلاينده هاي گازي به شمار می روند.
آلاينده ها اعم از اوليه و ثانويه مي توانند بسته به تركيب شيميايي خود به دو گروه آلي يا معدني تقسيم شوند. تركيبات آلي حاوي كربن و هيدروژن هستند، و بسياري از آنها داراي عناصري مانند اكسيژن، نيتروژن، فسفر و گوگرد مي باشند. هيدروكربنها تركيبات آلي هستند كه تنها داراي كربن و هيدروژن هستند. آلدئيدها و كتونها داراي اكسيژن، كربن و هيدروژن هستند. ساير تركيبات آلي مهم در مورد آلودگي هوا عبارتند از كربوكسيليك اسيدها، الكلها، اترها و استرها، آمينها و تركيبات آلي گوگرددار. موادمعدني موجود در هواي غير آلوده عبارتند از: كربن و مونوكسيد، دی اکسیدکربن، كربنات ها، اكسيدهاي سولفور، اكسيدهاي نيتروژن، ازن، هيدروژن فلورايد و هيدروژن كلرايد.