به الیاف گیاهی و در برخی موارد موی اسب و بز، در اصطلاح الیاف طبیعی گفته میشود. از الیاف گیاهی که شامل چیتایی(jute)، سیسال(sisal)، پوسته نارگیل (coir)، تفاله نیشکر(bagasse)، کتان(flax) و غیره میباشند که بیشتر در کشورهای آسیای دور، هند، برزیل و همچنین مناطق روستایی استفاده میشود. مقاومت کششی این نوع الیاف در مقایسه با انواع دیگر الیاف (فلزی و مصنوعی) پایینتر است.
در حال حاضر الیاف مصنوعی مختلفی در صنعت پتروشیمی تولید میگردند. از این الیاف در صنایع پارچه بافی (در ساخت جلیقههای ضد گلوله)، مسلح کردن برخی قطعات در صنایع خودروسازی و هواپیماسازی و مقاوم کردن کاغذهای ضخیم استفاده میشود.
از انواع الیاف مصنوعی میتوان به الیاف کربن، پلی پروپیلن، شیشه و الیاف آرامید اشاره نمود. از الیاف مصنوعی با مقاومت بالا به همراه یک رزین به هم چسبنده، برای ساخت پلیمرهای مسلح به الیاف (FRP) استفاده میشود. الیاف پلی پروپیلن از ترک خوردگی و جمع شدگی بتن بخصوص در سنین اولیه آن جلوگیری میکند. تولید بتنی شکل پذیر با الیاف پلی پروپیلن در بتن الیافی دارای شکل پذیری بسیار زیادی میباشد و هرگز خرد نمیشود.
الیاف فولادی به منظور بهبود بخشیدن به خواص بتن، کاربرد وسیعی را در سازههای بتنی و بتن مسلح پیدا کرده است. یکی از مهمترین نقشهای الیاف فولادی در بتن افزایش مقاومت کششی بتن بوسیله کاهش ایجاد ریزترک های حاصله از بارگذاری خارجی است.
الیاف فلزی به طورعمده از جنس فولاد و مس میباشند و کاربرد بیشتری نسبت به سایر الیاف دارند. این امر بدین دلیل است که الیاف فولادی بیشترین افزایش مقاومت و شکل پذیری را ایجاد میکنند و نیز به اشکال ظاهری گوناگون قابل ساخت هستند و ترکیب آنها با دیگر مواد بتن به سهولت انجام پذیر است.
الیاف فولادی با مدول الاسیسیته و کرنش شکست بالا و به ویژه با توجه به قابلیت شکل گیری مناسب و مقاومت کششی بالا از جمله مناسبترین و اقتصادیترین نوع الیاف به حساب میآیند.