تعريف مشتری

در فرهنگ و ادب پارسی مفهوم «مشتری» مترادف با «خريدار» است و در مباحث مربوط به بازاريابی و فروش، مشتری به مخاطبانی گفته میشود که توانايی و استعداد خريد کالا و يا خدمتی را داشته باشند. در اين تعريف «توانايی» يعنی امکان پرداخت وجه و «استعداد» به مفهوم درک و شناخت مزيتهای کالا و خدمتی که موجب تامين بخشی از نيازهای مخاطب میشود، به کار گرفته شده است. بنابراين، تبديل يک مخاطب به مشتری هنگامی محقق خواهد شد که عناصر توانايی و استعداد به صورت توأم در وی بروز کند تا عمل «خريد» انجام پذيرد. برخورداری از توانايی بدون داشتن استعداد شناسايی کالای مورد نظر و يا بالعکس داشتن استعداد خريد ولی فاقد توانايی پرداخت، امکان شکل گيری فرآيند خريد را ميسر نمیسازد(رهنورد و عباسپور،۱۳۸۲).