مفهوم اصطلاح شهر الکترونیک

اصطلاح شهر الکترونیک اولین بار توسط موشویتس در سال ۱۹۸۶ مطرح شد. شهر الکترونیک حیطه وسیعی از فعالیت های سازمان های اقتصادی و غیراقتصادی را می پوشاند.

شهر الکترونیکی، شهری است که با بهره گیري از فناوري اطلاعات، خدمات خود را در حوزه وظایف شهری، به صورت آسان، سریع، قابل دسترسی و ایمن به شهروندان ارائه می دهد. این خدمات به صورت شبانه روزي و بیشتر از طریق شبکه جهانی اینترنت ارائه می شود. در شهر الکترونیکی وظایف زیر باید انجام شود: تأمین و به روز رسانی اطلاعات، ارائه خدمات آن لاین، تبادل اطلاعات اجتماعی.

از سوی دیگر زیرساخت های لازم براي توسعه شهر الکترونیک به شرح زیر است:

• زیرساخت هاي فرهنگی: تربیت نیروي متخصص، آموزش کارکنان شهری که در ارتباط با پروژه اند و آموزش شهروندان به همراه فرهنگ سازي، تبلیغات و … .
• زیرساخت مخابراتی: شامل شبکه فیبر نوري، اینترنت و اینترانت و در اختیار قرار دادن اینترنت پرسرعت براي شهروندان، بنگاه ها و ادارات.
• زیرساخت هاي نرم افزاري: شامل مهندسی مجدد فرایندها و توسعه خدمات الکترونیک، یکپارچه سازي با سیستم اطلاعاتی و نرم افزارهاي کاربردي و توسعه وب سایت رسمی شهرداري.
• زیرساخت هاي حقوقی: که شامل قوانین و مقررات است.