به منظور استفاده بهینه از فضاهای باز مشترک طراحی شده بین مجتمع های مسکونی، این فضاها باید متناسب با فرهنگ، اقلیم و سنت های هر منطقه طراحی شود چرا که فضاهای باز که عرصه های عمومی را در شهر تشکیل می دهند چنانچه با زمینه های تاریخی پیوند داده شوند، در تمایل با فضاهای باز عمومی بی شکل، ناخوانا و بی استفاده، فضاهای معنی دار می گردند که با نوع مردم همخوانی خواهند داشت. لذا فضا را باید ظرفی برای معنی دانست و معنی را نیز در نهایت در زمینه تاریخی و فرهنگی جستجو کرد. فرهنگ که مجموعه ارزش ها و باورها و جهان بینی است قواعدی را می افریند که فضای ساخته شده بازتابی از آن بوده و از این طریق به محیط خود معنی می دهند. فضاهای باز شهری که به طور معمول حاوی مفاهیم چند وجهی است باید در تعامل با جامعه قرار گیرد. فن آوری و حرکت اتومبیل ها تنها مسائل شهر ها نیستند بلکه ابعاد انسانی، تاریخی و بوم شناسی، خصوصیات جغرافیایی و فرهنگی نیز توجه لازم مبذول گردد.