شاخص توده بدن (BMI)

شاخص توده بدن یک عدد خام می باشد که از فرمول زیر قابل محاسبه است:

مجذور قد (m)  ÷ وزن بدن (kg) = شاخص توده بدن

و به نظر می رسد که به طور مستقیم با چربی بدن بستگی دارد. چون اندازه گیری آن آسان است، در مطالعات همه گیر شناسی، یعنی مطالعاتی که اغلب در آن ها شمار زیادی از آزمودنی ها شرکت می کنند از BMI  به عنوان شاخص محتوای چربی بدن بیشتر استفاده شده است ، ضعف اصلی BMI  به عنوان شاخصی از چاقی در این است که احتمال را نادیده می گیرد، این احتمال را که بافت عضلانی نسبت به بافت چربی ممکن است در اضافه کردن وزن بدن به قد بیشتر سهیم باشد. یعنی بسیاری از آزمودنی های بر خوردار از BMI بزرگتر، توده عضلانی- اسکلتی  بیشتری نسبت به چاقی فزاینده با توجه به قد بدن دارند. این موضوع در سال های کودکی تعجب بر انگیز است؛ زیرا جوانان چاق به نظر بلند قدتر می رسند از این مسئله می توان فهمید که شاخص توده بدن فقط برای ارزیابی چربی در افرادی که اضافه وزن ناشی از چربی دارند مفید خواهند بود. BMI وسیله ی مفیدی برای نشان دادن ویژگی ها ی فیزیکی افراد می باشد ، اما بر خلاف نمودار های قد و وزن که قادر به تعیین ویژیگی های ریز اندازه گیری می باشند، BMI فاقد این ویژگی بوده و نمی تواند سنجش­ های خیلی ظریف را انجام دهد. با استفاده از BMI، ورزشکارانی که عضلانی هستند مثل کسانی که بدنسازی می­ کنند یا فوتبالیست­ ها در رده­ی متوسط در معرض خطر قرار می ­گیرند.  بنابراین­، شکل ظاهری بدن و نسبت کمر به باسن نشان دهنده این است که فرد از لحاظ سلامت جسمانی یا افزایش وزن در چه وضعیتی قرار دارد و این بهترین روش برای تعیین میزان سلامتی یا وزن مناسب برای این گروه است.