واژه بیونیک (Bionic) از ترکیب دو لغت «بیولوژی» (Biology) و فناوری (Technology) تشکیل شده است.علم بیونیک، علمی میان رشته ای میان علوم مواد، زیست شناسی، مهندسی است که در آن درس های آموخته شده از طبیعت پایه و اساس علم مهندسی می شود. در این علم، بررسی ساختارهای زیستی، ایجاد روابط بین خواص و ساختار به منظور توسعه روش های پردازش و طراحی میکرو ساختاری برای مواد جدید است.
ساریکایا این علم را به دو بخش تقسیم می کند:
بیومیمتیکس (Biomimetics): درک صحیحی از سیستم های زیستی و استفاده از این مفاهیم در موارد مصنوعی با استفاده از فناوری فعلی.
بیوداپلیکیشن (Bioduplication): در مرحله پیشرفته تری است که در آن روش های جدید مانند مهندسی ژنتیک برای تولید یک طبقه از مواد جدید استفاده می شود. بصورت کلی می توان گفت که طراحی بیونیک یک طراحی همگرا است. بدین معنا که گذشتن از هر یک از این مراحل به معنای اتمام مرحله نیست و در یک حرکت مارپیچی و بر اساس نیاز و روندطراحی دوباره به مراحل قبلی بازگشت وجود دارد.