تصنیف

تصنیف یا به عبارتی کلی تر موسیقی ضربی با کلام در فرهنگ موسیقی ما جایگاه ویژه ای دارد. از لالایی مادران در مناطق مختلف و اهنگ ها و تصنیف های رو حوضی و کوچه بازاری گرفته تا تصنیف های جدی و مستحکم هر یک نقشی در فرهنگ موسیقای تک تک افراد این سرزمین ایفا کرده است…می توان گفت تصنیف گل سر سبد موسیقی ایران است و جذابیت ان از دیگر فرم های موسیقی ایرانی بسی بیشتر است. مردم بدون ان که موسیقی را به صورت جدی یا حرفه ای بشناسند یا مثلا با نان موسیقی دانان یا سازندگان تصنیف اشنا باشند با این فرم ارتباط برقرار کرده‌اند و پیوند دارند. حداقل از نسل ده ۲۰ تا ۴۰ کسی را نمی توان یافت که «عقرب زلف کجت» یا «امشب شب مهتابه» و یا«ازخون جوانان وطن لاله دمیده» را نشنیده باشد و یا نتواند آنرا زمزمه کند. در این راستا همیشه تمبک نوازان که عموما ضربی خوان بوده اند نقشی به سزا در انتقال این فرهنگ داشته اند بنابراین اعتبار تصنیف در میان مردم به دلیل جذابیت آن بسیار زیاد است.