جذابیت و گیرایی

به توصیف زیر درباره جذابیت و گیرایی توجه کنید. این توصیف را کسی بیان کرده است که قبل از رویارویی شدن با این رویداد چنین موضوعی را ممکن نمی دانست و حتی در برابر تأثیر آن مقاومت می کرد:

… او در دیدارش با همه انسان ها توجه کامل داشت…او از خود گرما ساطع می کرد و به نظر می رسید که به معنای واقعی به شما علاقه دارد. هرگز نگران این موضوع نبود که آیا شما به او علاقه دارید یا ندارید. درست نمی دانم که این ویژگی تا چه اندازه ای موروثی و تا چه اندازه اکتسابی است. فقط می دانم که در آن دیدار کوتاه مدت جذب انسانی شدم که با او موافق نبودم و حتی ذره‌ای هم به او علاقه نداشتم. این جمله ها را یک سخنران با تجربه به نام مارک سن بورن بیان کرده است. وقتی به جذابیت و گیرایی اشاره می کنیم؛ فقط موضوعی همچون آداب غذا خوردن، چهره زیبا داشتن یا خوش لباس بودن را در نظر نداریم بلکه از موضوعی بسیار ژرف تر سخن به میان می‌آوریم. جذابیت واقعی از زیبایی از زیبایی ظاهری فراتر می‌رود. جذابیت و گیرایی نوعی توانایی محسوب می‌شود. انسان هایی که این توانایی را دارند، از آن برای ایجاد روابطی فوق العاده استفاده می‌کنند؛ به گونه ای که دیگران در حضور این افراد احساس می کنند انسان هایی استثنایی هستند. جذابیت و گیرایی ویژگی دلنشینی است که سبب می شود ما با قدرت، عاطفه و تا حدی به طور غریزی به آن واکنش نشان دهیم.