چکیده، شامل خلاصه ی کوتاه و جامعی از مطالب مقاله است و خواننده را قادر می سازد محتوای مقاله را به سرعت مرور کند. اغلب افراد با توجه به مطالب ارائه شده در متن چکیده تصمیم به مطالعه ی کامل مقاله می گیرند. بنابراین، چکیده باید سرشار از اطلاعات مرتبط و در عین حال خوانا، سازمان یافته، خلاصه و جذاب باشد. همچنین استفاده از تمام واژگان کلیدی مقاله در متن چکیده توصیه شده است.
چکیده در یک صفحه ی جداگانه که معمولاً صفحه ی دوم مقاله است نوشته می شود. متن چکیده باید به صورت یک خط در میان و در قالب حداکثر ۱۲۰ واژه نوشته شود و در برگیرنده ی چهار بخش عمده ی زیر باشد:
چکیده ی غیر متشکل، با فرمت بلوک—یعنی یک ستون بدون تورفتگی—و در قالب یک پاراگراف نوشته می شود. اغلب نشریاتی که به انتشار مقاله های گزارشی یا مقاله های مورد پژوهی می پردازند، از این نوع چکیده نویسی استفاده می کنند.
اما در چکیده ی متشکل که در برخی شیوه های نگارشی استفاده می شود، هر کدام از بخش های اصلی چکیده دارای عنوان است و هر بخش به صورت یک پاراگراف جداگانه نوشته می شود. طولانی بودن متن چکیده نسبت به طول متداول چکیده ها از معایب روش متشکل به شمار می آید.
در نهایت می توان گفت که بهترین روش نوشتن چکیده این است که برای هر کدام از بخش های اصلی مقاله شامل مقدمه، روش ها، نتیجه گیری و بحث یک خلاصه ی یک جمله ای بنویسید. به این ترتیب، یک چکیده ی کوتاه چهار جمله ای خواهید داشت. همچنین در نشریات علمی و پژوهشی، ارائه واژگان کلیدی، علائم اختصاری و کوته نوشت های متن در بخش چکیده توصیه می شود. برای این منظور بعد از آخرین جمله ی متن چکیده دو سطر فاصله بگذارید و سپس واژه های کلیدی مقاله را به ترتیب نمایش در متن بنویسید.