سرماية اجتماعي مفهومي است که پيشينه اي نه چندان طولاني در علوم انساني و اجتماعي دارد. کاربرد اين مفهوم به تدريج از دهة ۱۹۹۰ ميلادي به اين سو در رساله ها و مقالات دانشگاهي رشته هايي نظير جامعه-شناسي (پير بورديو، ۱۹۸۶؛ جيمز کلمن، ۱۹۹۰)، اقتصاد (لوري، ۱۹۹۲) و علوم سياسي (رابرت پاتنام، ۱۹۹۳) افزايش يافته است (کاواچي و همکاران، ۲۰۰۸). همچنين استفاده از مفهوم سرماية اجتماعي با توجه به روند رو به رشد جهاني شدن و تضعيف نقش دولت هاي ملي، به عنوان راه حلي عملي در سطح اجتماعات محلي براي مشکلات توسعه، مورد توجه سياست گذاران و مسئولان سياست اجتماعي قرار گرفته است(منظور، ۱۳۸۷،ص ۱۴۱).
واژة «سرماية اجتماعي»، به روايتي، براي اولين بار در مقالة هانيفان مورد توجه قرار گرفته است. بحث محوري وي در اين مقاله، موضوع حمايت محلي براي مدارس روستايي بود و در آن با مد نظر قرار دادن همبستگي اجتماعي و سرمايه گذاري فردي در اجتماع، به مفهوم سرماية اجتماعي اشاره نمود (هانيفان، ۱۹۱۶).
سرماية اجتماعي مفهومي است که پيشينه اي نه چندان طولاني در علوم انساني و اجتماعي دارد. کاربرد اين مفهوم به تدريج از دهة ۱۹۹۰ ميلادي به اين سو در رساله ها و مقالات دانشگاهي رشته هايي نظير جامعه شناسي، اقتصاد و علوم سياسي افزايش يافته است.